Sövgüler - II Şiiri - Mahir Merkep

..bilmek kadar yaşamakmış kaderde olan
bu sağ salim öldürecekti;
emindim! ünlem koyabilecek kadar.
solak bir terzinin ustalığıyla
gözler, gözlerime batarak
bakıyorlardı içime.
bense hayal ediyordum
yeşiller içinde kalır mıydı meraklarım
koşar mıydı etrafımda pembe rüzgarlar diye.
çatık kaşlı bulutlar
uzaklardan yaklaşarak
fırtınalar bıraktı kucağıma;
ölülerin , ayyaşların ,
kuruntulu insanların
dileklerinin sebep olduğu fırtınaları.
gözlerimde artık
güneş balçığa bulanmış,
ay kararmış
yollar daralmıştı.
artık durmuyordu içimde can
akmıyordu ölmek için kan.
nereden aldın da
nerelere koydun beni?
ah bir bileydim şunu:
dünya yanarken neden yağmurlar bende saklıydı hep?!