Sövgü Şiiri - Öztürk Acun

Anasını avradını deyip sövmeden
Sessiz bıraktılar çıkarlarından
Seçenek bırakmadan
Sormadan halini nedenini
Helalleşmeden sevdikleriyle
Doldurdu kurşunları hayin planlar için
Verdi mermiyi namluya
Ne diye kadersiz
Tanrıya sığınıp mutlu olmayı bekleyecekti
Dolmuştu kafası kinle
Paylaşmadan uzak
Yaşamıyor gençliğini kanlısını devireceği
En büyük olacak başarısı
Adam olmanın sırası
Savaş değil
Karartacak dünyasını girecek kanına