Sövdüm Şiiri - Sevda Alay

Çölde bir kum,
Fersiz bir insan;
Ensesinde güneş yanığı,
Rüzgâra hasret,
Heybesinde saklı özlemi,
Yanmış çıplak ayakları,
Güneşe sövdüm ….

Karanın bittiği yer,
Denizle buluşmuş,
Yatan bir insan;
Bir tarafı tuz,
Bir tarafı yine kum ….
Üstünde şavkı vuran o güneş ….
Yanık bir ten …
Tuza sövdüm ….

Ve sokaklar ….
Terk edilmiş ıssız ….
Ve bir serseri insan;
Adım adım ….
Sönmüş sokak lambaları ….
Yoldaş gölge;
Zifiri karanlıkla sevişmiş.
Terk edilmiş serseri ….
Karanlığa sövdüm ….

Mavinin altında,
Tüm tonlarıyla yeşil.
Mis çam kokusu.
Çürük ince dallar;
Ayakları altında,
İki insan.
Serinliğinde kaybolmuş;
Ağaç kovuğunun ….
Sarmaş dolaş ….
Sadece düş ….
Düşen düşler arasında hatırda kalan.
Düşlere sövdüm ….