Şövalyenin Ölümü Şiiri - Cenk Yiğiter

Bir ucundan
Tuttuk dünyayı
Kendimizce
Hem sevdik
Hem sarstık
Silkeledik
Tırnaklarımızı
Dişlerimizi ona
Bir memeye
Dudağımızı geçirdigimiz
Gibi geçirdik

Ulaşmak için
Bir umuda
Onu gerçek kılacak
Güce
Bir çokluğa
Bazı gaddarlıkla
Çoğu yalnızlıkla
Sınandık
Böyle olacağını
Bilirdik

Su gibi
Okurduk
Okuduklarımızı
Günü izler gibi
İzlerdik
İzlediklerimizi
Parçalardık
Gözümüzü kırpmadan
Ayaklarımızın bastığı
O kadim sağlam zeminleri
Hiç hafife almadık
Hazırdık sanmıştık
Kavgaya
Kayıba
Kaybetmeye
Olacaklara

Tutunurduk halimize
Hallerimize
Kimi zaman
Unuturduk
Varılacak olanı
Çoğu tutulurduk yola
Yolda olmaya
Tutulmuştuk
Bir kere
Baktık ki
Yolda kalmıştık
Varmaya değil ama
Aşıktık yola

Dostlar bulduk
Yolda
Kardeşler
Ve kız kardeşler
Kimi kan kardeşler
Kimi uzun sözler
Ve söylevler
Kaybettik sonra
Bazen yolu
Çoğu birbirimizi
Kimi zaman
Kaybettik yola
Kimi
Yoldan kaybettik
Kimi zaman dünyaya
Kimi hep orada duran
Görmezden geldiğimiz
Bir ura

Bilirdik ölüm
Çoğu yok desek de
Vardı hep
Kimimiz yolda düştük
Öldük
Kimimiz yoldan düşüp
Geriye tek bir sözümüz
Kalabilirdi birbirimize
Unutmayacaktık
Unutturmayacaktık
Unutulmayacaktık
Onurla ve
İnsan olan zaafımızla
Bir şekilde
Var olacaktık
Buydu sözümüz.