Şövalye Şiiri - İsmet Can

Tepeden baktı
Savaş meydanına, şövalye
Atı mağrurdu
Yağmurdan yelelerini silkelerken
Bir itiraz vardı edasında
Ve bir son daha seziyordu

Tepeden aşağı süzüldü yavaşça
Ve atından indi, şövalye
Atı gibi mağrur olmak istiyordu
Bu çok geçti oysa

İhlal etmişti
Yemin ettiği on kuraldan birini
İhanet etmişti, kadınına
Bir okluk can taşıyordu
Sadağında

Cesetlerin arasında dolaşırken
Savaş meydanında
Bir çukurun kıyısında dikildi
Kazılmış
Ve o çukura doluyordu
Oluk gibi yağmur
İçinde birkaç ceset yüzüyordu
Birikintilerde

Gözlerinden yaşlar boşandı
Şövalyenin
Ve yağmura eşlik etti
Gözyaşı

Şövalye
Yüzünü göğe kaldırdı
Acımasızca vurdu yüzüne
Damlalar

O sırada ıslık çalarak
Ve yağmuru yararak çıkageldi
Ok
İhanet hıncıyla vurdu sırtına
Şövalyenin
Ikınarak düştü
Dizlerinin üzerine
Ve çamur deryasına kapaklandı
Yüzüstü
Yağmur damlalarından biriken
Deryada boğulup gitti
Şövalye

04 06 2012