Soteria Şiiri - Ulaş Başar Gezgin

Ruhum! Antakya’ya gidelim seninle biz
Daracık sokaklarında, önce sen, sonra ben geçelim.
Naz yapma be canım, gözlerimi vereyim sana
Bakasın diye şöyle bir, Habib Neccar’a.

Depremlerin sağ’nakların memleketidir
İyice bak gözlerimle, göresin Bab-ı Hadid’i
Asi’nin boynunda bir gerdanlık sayılır
Bilmem kaçıncı yüzyılda yapılan o köprü

Bir eviz, sokağa bakmıyoruz hiç.
Avlumuz kocamandır, ağaçlıklıdır
Atlar kişner sokakta, sultanlar geçer
Kahvemizle havuşta çocuklar oynar.

Kenara geç, yolver bir, geçenlere
Kalın zırhlarıyla kızgın Haçlılar
Kuşatacaklar kenti kimbilir kaçıncı kez
Aç kalıp kimbilir ne yiyecekler

Mum yaktım Sen Piyer kilisesinde
Dışar’da bir tutam kudret narıyla
Yıkık surlar, yıkık duvarlar, depremler, yangınlar
Yine eğilmiyor bak Kraliçesi Doğu’nun.

Ey Soteria’m, Halaskarsultanım benim!
Turunç kokusu saçlarında bostanların....
Göğüslerinde şelaleleriyle kadim Dafne’nin
Islanıyorum ıslanıyorum iflah olmuyorum

Ruhum! Antakya’ya gidelim seninle biz
Sel bastı mı sinesine taş sokakların
Beraber toplayalım yüzyıllık çiçekleri
Orontes kurbanın olur! Hadi ruhum gidelim!

Aksaray, İstanbul, 2000

Kaynak: Gezgin, U. B. (2007). Gezgin Şiirleri (2000-2005) [Gezgin’s poetry]. Lulu.