Sosyolojik Travma Şiiri - Bilal Yavuz

adımı tersten oku! anlayacaksın
sokağım lâl; işlek kaldırımına
avuçlarım göğüs kafesinde sürgün
uzak bir sinyal gibi düş kapsama alanıma
mahşerden evvel toprağından fışkırsın
sularında susayan suskun cesedim
sıkışan moleküllerime sırılsıklam sıkılan
bir merminin yarıçapında yolun başındasın
uyuştum eklemlerinde esrâr gibi
geçen biz miyiz? yol mu bizden geçiyor?
uzaklaştıkça yaşlanıyor çocukluk
yaşlanan ellerin midir uzanırken suya?
şeritlerden kıvrım kıvrım kıvrılan
karanbolde kendimi şutladım kaleye
direkten dönen bir ışın değil miyiz biraz da?
usanılmayan tekrar… bir paradigma…