Sentez olanın kendisi; senteze katılanların tek tek yeteneklerinden çok çok daha fazla yetenek olmasıyla sentez olanların ortak bir duyuşu vardı. Ortak olan bu duyuşa, ruh diyoruz. Ruh ortak duyuşlu sentez bir yansımadır.
Ortak duyuş olan ruh; kişi bazında kişi sentezli bir kişi ruhu olduğu gibi sosyo toplumsa sentezli sosyo toplumsa ruh ta olabilir. Sentezi oluş, hem tek tek olan kişilerin kendi bünyeleri içinde vardır. Ki bu ruh tamamen kişiye özgü olmakla yalıtılmış, kişisel ruhlu yaşantı, irade ve istekler türünden, dünyayı yorumlayışın kişi ruhlu keyfiliğidir.
Sentezi oluş hem de kişilerin dışında, kişilerin bilincinden bağımsız oluştur. Ama kişilerle birlikte olan sosyo toplumsa sentez ile vardır. Bu da kolektif ruhtur. Sosyo toplum ruhu kişisel ruhun kendi dışında olmakla, kolektif sorumluluğa sahip bir bağıntıdır. Kolektif ruh kişisel ruhtan daha fazlasını kişilerine yansır. Şapka giymek kişisel ruhlu bir tavırken; yemek yeme şekli sosyal ruhlu, bilgisayar kullanmak toplumsal ruhlu bir tavırdır.
Kişilerde ortak olan ruh, kolektif ruhtur. Kolektif ruh kişilerdeki keyfi olan ruhu frenler (gemler-dizginler) . Kişiler sathında bir de kişiye özgü; kişi sentezli bileşenlere özgü; yaşamsal ve özel olan tavır tutumları vardır ki bu da kişiye özgü "kişinin ruhudur". Asilik kişisel buradan, temkince uysallık, özgecil oluş ve özgeci oluşla isyan toplumsal ruhtandır. Ölüm orucu tutmak sosyo toplumsa ruhtandır.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta