Sosyete Olduk Şiiri - Nihat Malkoç

Büyüklerimizi köyde bıraktık
Deli taylar gibi kentlere aktık
Apartmana çıktık, balkondan baktık

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Alt alta, üst üste, yaşar dururuz
Dört duvar içinde şaşar dururuz
Fitnes salonunda koşar duduruz

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Yer sofrası kalktı, kuruldu masa
Çoktan unutuldu örf, âdet, yasa
Elde avuçta yok, tamtakır kasa

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Kızlar hızma takar, oğlan küpeli
Babanın cebinde dolaşır eli
Kaktüsten beterdir hanımın dili

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Eğlence o biçim diskoda, barda
Bana mısın demez tipide, karda
Bütçe darmadağın, cüzdanlar darda

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Kızın dizisi var, oğlanın maçı
Hippiyi andırır jöleli saçı
Özünü yitirmek, ölmekten acı...

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Saatlerce sürer kızın boyası
Banyoya girince çıkar foyası
Nasıl atmasın ki kafanın tası?

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Ayrı tabaklarda yemek şart oldu
“Günaydın, tünaydın” demek şart oldu
Gece gün çalışmak, emek şart oldu

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Marketi, kasabı; ne(n) varsa yolmuş
Kanımız çekilmiş, yüzümüz solmuş
Kırk yıllık Hatice'm feminist olmuş

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk

Anamın aşını arar dururum
Kanayan yaramı sarar dururum
Köyümün yolunu sorar dururum

Şehire inince sosyete olduk
Belâyı aradık, sonunda bulduk