Hücre enerji kullanarak içte düzenli, istikrarlı bir ortam oluştururken, düzensizliğini, yani atığını dışa atar. Hücrenin dışa düzensizliğini atarken enerji girdi bağımlılığına da ihtiyacı vardır. Bu yüzden, hem enerjiyi dıştan ithal etmek hem de düzensizlik, atık ihracı yapmak için, dışla bağlantılı ve bağımlıdır. Bu aynı zamanda hücrenin dışarısı ile iletişmesidir. Yani hücrenin dışla enformasyon haberleşmesidir. Yani bu bağıntılı ve bağımlılıklı bir girişmedir.
Toplumların işleyişi de bu temel ilkeler bazında yürür. Örneğin toplumun diplomasisi bu bağlamda diğer toplumlarla bir bağıntı ve bağımlılığın ve bir dışla ilişkilenmenin enformasyonudur.
İnsan yapımız, bu tür bileşenlerle, toplum, halk ve ilk sosyal birlik yapı gibi, üç ana dal üzerinde gelişmiştir. Bu gelişme, benzer ortak temeller üzerinde, farklılaşan somut ve soyut (öznel) birikim girişimlerle olmaktadır.
Halk temelde bir; İNSAN-TOTEM ETNİK YAPI girişim ilişkisidir. Yani halk, daha çok inançlar üzerinde girişir. İnançların meşruiyet ve otoriter çekim alanı, eylemsel sınır kararlılığının çığlaşma odağıdır. Sosyal birlik yapı, başlangıcın ilişki biçimiyle var olup, içinde halk yapıyla toplumsal yapıyı çıkarmıştır. Sosyal birlik yapı, bir İNSAN-İNSAN ilişki girişme biçimidir. Daha çokta günümüzdeki anlamı ile uygarlaşmış bireylerine, bilinçli sosyal kişi der. Ya da, a sosyal kişi diye insan-insan ilişkisi vurgulanır.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
