Sosyal Hayat Şiiri - Adem Uysal

Hayat, benim hayatım diyorsun,
Tek başına, yaşasana.
Fazla, israr ediyorsun,
Kendinle konuşsana.
Hayat, müşterek biliyorsun,
Yükü paylaşmak,
Engelleri, birlikte aşmak.
Kucaklaşmak.
Tek başına, yapamazsın.
Bir de, özgürüm diyor,
Bildiğini okuyorsun.
Bu, en doğal hakkın senin,
Sana, kimse karışmasın,
Herkes, gönlünce yaşasın.
Sen de yaşa.
Yiyince, feleğin tokatını,
Gözden geçir, hayatını.
Hiç ağlayıp, sızlanma,
İkinci şahıs, yok dünyanda.
Kendi göbeğini, kendin kesecek,
Şikayet etmeyeceksin.
Özgür düşün, özgür yaşa,
Yalnız, onun da bir sınırı var.
Seninki bitince, benimki başlar.
Bunun adı, sosyal hayat,
Onun da, suyu çıktı,
Heyhat ki, heyhat...