Sosyal Evler Şiiri - Abbas Paksoy

Tarih boyunca, halktan tepki görmüş.
Bedenlerini, günahlarla örmüş.
İnsanları oraya, şeytan sürmüş.
Günaha hizmet etmiş, sosyal evler.

Her medeniyette, ad değiştirmiş.
Her kılıkta, biraz tat değiştirmiş.
İçerde, dışarıda, it değiştirmiş.
Şimdi ise, son adı, sosyal evler.

Acep kimdir, bunun asıl yazarı.
Buraya nerden gelir, bunca karı.
Kimisi esmer, kimisi de sarı.
İzzet, ikram eyler, sosyal evler.

Hizmet verir, hem beye hem de çakala.
Cepte paran varsa, bakmaz sakala.
Gücün de varsa, durmadan kakala.
Sana, hadi git demez, sosyal evler.

Karıları, periler gibi döner.
Gerdeğe girince, ışıklar söner.
İşte, o zaman başlar, bütün hüner.
İşi çabuk bitir der, sosyal evler.

Adı sosyal amma, kendiler köle.
Şehveti verip, getirirler döle.
Aman ha, bozulmasın derler, jöle.
Kaçamak yerimizdir, sosyal evler.

Katık olur, densizlerin aşına.
Aslında; Herkesin gider hoşuna.
Kimseler görmeden, gelse başına.
Orta direği yıkar, sosyal evler.

Şahlanaraktan gidersin oraya.
İşin bitince, acırsın paraya.
Paksoy, dokundu mu? Yoksa yaraya.
Ununa maya katar, sosyal evler.