Bana, acı çektirmekle acaba ne geçti senin
Eline.
Sen, yanlış trene binmişsen suç benim mi,
Bundan bana ne.
Sen, bana değil ne ettinse kendi kendine
Ettin.
Yoluna diktiğim çiçekleri göremedin, üstlerine
Bastın, ezdin.
Kaderinin yolunu aydınlatan mumları tek tek
Üfleyip söndürdün.
Kendi dünyanın kör karanlığına bilerek kendi
Arzunla koştun.
Yalnızlık cehennemine isteyerek, kendi ayaklarınla
Yürüdün.
Ben, sensiz yapamam, asla yaşayamam
Sanmıştın.
Aklınca çekip gitmekle ben çaresizlik içinde
Kalacaktım.
Düşünemediğin bir şey var, sana hatırlatmak
İsterim.
Uçurtmalar rüzgara karşı koydukları için
Uçarlar.
Rüzgara karşı koyamayan uçurtmalar,
Ya rüzgara kapılıp savrulurlar
Ya da hiç uçamazlar.
Senin, göremediğin benim içimde öylesine bir
Yaşam sevinci,
Öylesine bir sevgi yumağı var ki karşılık bulmasa da
Asla kaybolmaz.
Soruyorum şimdi sana; senin vicdanın çok mu
Rahat.
Unutma! İstenilen her şey için mutlaka bir bedel
Ödenir.
Bir kılıcı keskin yapan, çokça yediği çekiç
Darbeleridir.
Gücün yetmez beni üzmeye, ayrıca benim vicdanım
Çok rahat.
Sen dön de kara kapkara vicdanına, bir daha
Dikkatle bak.
25.03.2010
İstanbul
Kayıt Tarihi : 25.3.2010 21:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eline sağlık.Sitem ancak bu kadar güzel dile getirilirdi.Sonuna kadar katılıyorum.'Kılıcı keskin yapan,çokça yediği çekiç darbeleridir.'
Sevgilerimle.
Reşat GÜVEN
herşeye rağmen güzeldi
tebrikler saygılar
Uçarlar.
GÜZELDİ... YÜREĞİNE SAĞLIK DOST
TÜM YORUMLAR (5)