Soruyorum Kendime... Şiiri - Ulvi Ziya

Hangi dala el attık da hemen kurumadı ki? ...
Çıktığımız hangi dağı duman bürümedi ki? ...
Ağzımızı sulandıran hangi cennet meyvesi;
Avcumuza düştüğünde hemen çürümedi ki? ...

Lânet mi var? ...Büyüden mi? ...Şeytanlar mı sebebi? ...
Karşımıza çıkan her kul,neden olur ecnebî? ...
Attığımız her adıma çelme takan çok olur;
Onlar iblis soyundan mı,karışık mı nesebi? ...

Önümüzde bir yol var; çıkışlı,inişli bir yol...
Hayırlı bir çizgi bulup düşe kalka yürürüz...
Kudurmuş kullar saldırır; ne kafa kalır,ne kol...
Karartılır ufkumuz; uyanık,kâbus görürüz...

Bu öyle bir lânetlenmiş,hayret veren bir hâl ki
Şeytan bile,fâillere madalya takar belki...
Gidiyorken karşımıza çokça nâmert çıkmasa;
Hayat denen ağır yükü taşımak da nedirki....