Soruyorsun... Şiiri - Aslı Yağmur Çelik

Ölü bir deniz yüreğim,
İçinde sönmüş binlerce yıldız.
Her biri koparılmış geceden,
Her biri kandırılmış zifirilikten.
Ne kalmış ki bir önceden, bir sonradan.
Ne söylenmiş ki bir geceden, bir şafaktan.
Karanlığa bir beyaz kim kalmış ki.
Dokunduğum tüm çiçekler solgun,
Bastığım toprak gül rengi.
Kırılgan şarkılar var dilimde,
Sözleri yarım, bestesi çalınmış.
Ellerimde kan kokusu,
Bahçeden yeni koparılmış.
Ne kaldı ki senden, benden ya da bizden.
Ne kalmış ki dünden, bu günden.
Gözlerimde bir duman,
Hiç gitmeyecek bir sis.
Nasıl sarılmasın ki ruhum ışığına.
Çirkinleşen bin yürek,
Yüzümde akşamdan kalma bir tebessüm.
Avuntular avucumdaymış,
Çok da umrumdaymış gibi.
Bilmez misin ki dokunduğun her zerre bin cefa,
Her lafz bin manaya bedel.
Şimdi herşeyi bırakıp neden diye soruyorsun.
Ne kalmış ki hayattan,
Kim gelmiş, kim gitmiş, kim kalmış...
Ne söylenmiş, ne susmuş...