Soruyormuş Beni Şiiri - Nadir Çitil

Kükremişsin kirvem otur yerinde
Soruyormuş beni nerede diye
Artık bakmaz oldu gelir deride
Soruyormuş beni nerede diye.

Okşadım saçların taradım öne
Halılar serdirdim geldiğin yöne
Taşıdım dost diye on iki sene
Soruyormuş beni nerede diye.

Sen öksüz yetimsin elim kalkmıyor
Almıyor öğüdüm sözüm takmıyor
Telefon açarım ona bakmıyor
Soruyormuş beni nerede diye.

Önümüz Ramazan kırmayım dedim
Yarıştan çekildim sözümü yedim
Akıllı uslu ol diye söyledim
Soruyormuş beni nerede diye.

Sandı er meydanı Sivas Kalesi
Kurallara bağlı yoktur hilesi
Korkma ver cevabım başım belası
Soruyormuş beni nerede diye.

Sana öğüt vermiş Bekir Alim’de
Önde gidiyorsun duydum ilimde
Kurtuluş yok senin yakan elimde
Soruyormuş beni nerede diye.

Acımadan beni hedefe diktin
Bu kaçıncı oldu Sivas’a gittin
Fotoğraf gösterip alay mı ettin
Soruyormuş beni nerede diye.

Ben Nadirim koçum yemem ben bunu
Hafızam yerinde unutmam dünü
Nasıl biter artık kavganın sonu
Soruyormuş beni nerede diye.