İnsan, insanların avına çıkmış
Seçtiği hedefe tuzak kuruyor.
Çıkar için bütün edebi yıkmış,
Avlama dan önce avı yoruyor.
Sabitler yaşamı döndürür taşa.
Ölmeyecek halde hazırlar kışa
Şimdi avcı avı öldürmez boşa
Belki de kobay olsun diye vuruyor.
Gerçekleri görsen gözün oyulur.
Mazlum değil, arsız sesi duyulur.
Bitmez tedaviyle hasta soyulur,
Kendi sağlığını önce koruyor.
Yardımlar iyilik diye yapılmaz,
Çıkarsız Tanrıya bile yapılmaz.
Bu algıya bilen kişi kapılmaz,
Kapılan, olduğu yerde duruyor.
İnsan, insan avlar çıkarı varsa
Her avladığıyla toplanır parsa.
Kendi de av olur uyduk ça hırsa
Durmuş oğlu çare nedir? Soruyor.
Kayıt Tarihi : 4.7.2023 23:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!