Defalarca aynı soruyu sorup durdum kendime,
Yalnızlıkmıdır insanı baştan sona bitiren.
Yoksa insanmıdır sonuna kadar yalnızlığa kitlenen.
Hesapsız, kitapsız sevdalarla ümitlenen.
Çok geçmedi sorunun cevabını buldum, zannettim,
Farketmeden kendimi zifiri karanlığa hapsettim.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta