Sorun bizi artık kömen ellerinden

_ yağmur iliklerimizde yürüdük kavga yeri tepeye

şiş ayaklarımı gizledim senden
ellerim yoktu / parmaklarımda

nasıl tutayım seni incitmeden
avuçlarımda yüreğin atarken

_ aklımda rumeli türküleri koca ninenin
ve kar gibi ak perçemin tenime değişleri

az ötede son beşiğim umut kayası
yeni başlangıçlarla beslediğim

düşlerimde yar yumuşaklığı var leçeliklerin

_ buz kesen çalıların seslerine kulak verdim
zaman sıyrıldı artık yüklerinden

göz göz
ilmik ilmik kilimlere dokundu

dere akarlarında yunan yaşamlar
türkmen gelinlerinin becerikli ellerinde
uzun ince motiflere işlendi

_biraz beri de
"uzak asyadan / atbaşı gibi uzanan" (1)
ufukların kızıllıkları

biraz da sarı turkuaz araları
elin değil bizim elin halıları

çivitotu
kırmız böceği
dil karartan

az biraz göz taşı
mazı
safran

_ ırmağın denize döküldüğü yerde buldum kendimi

çağlanda
düştük beraber haykırışlarla
derinlere inerken

anlamsız oldu gözlerimin buğusu
sorun bizi artık kömen ellerinden

_golyad'ın alnındaki taş bile kader

soğuktu
yorulmadık yürümekten...

(1) Nazım Hikmet RAN