Yıkılmış gibisin, sakinleş, anlat
Gözlerinde yaş yok, yüreğin ağlar
Yanıp kavrulmaya, değer mi hayat
Gel otur yanımda sana da yer var
Bu parklar her gece benim yerimdir
Ta ki sabah güneş doğana kadar
Rahat et, burayı say ki evindir
Kar denilen beyaz yağana kadar
Düşünme, onunda çaresi vardır
Ben tavan olurum, sen de tabanım
Su olup gidecek, sonuçta kardır
Sana da, bana da yeter kabanım
Bilirsin acıya, hiçbir şey olmaz
Mehtabın altında sarıl ayaza
Meraklanma bizi kırağı çalmaz
Baksana şu gölde kuğuya kaza
Sanma ki yanlızız koca parkta biz
Şu bank dolar taşar şu bank birazdan
Hepsi de sevdalı, hepsi de temiz
Hiç biri de korkmaz, kardan ayazdan
Bak biri geliyor sekiz yaşında
Toz toprak içinde yırtık yelekli
Sahipsizdir ama aklı başında
Arada sırada ağlar sürekli
Teselli ederim yanıbaşımda
Ellerimden tutar dalar ve uyur
Ortalıkta kalmış çocuk yaşında
Sevaptır, garibi bugün sen doyur
Benimde bir yuvam vardı geçmişte
Gülüp eğlenmekten başım dönerdi
Şimdi ne haldeyim, şimdi bak işte
Her köşe de mumlar yanıp sönerdi
Anladıysan beni artık gülümse
Her canlının derdi başka başkadır
Sana senin kadar acımaz kimse
Sorun bizde değil, sorun baştadır
Murat Demir
Kayıt Tarihi : 9.7.2004 16:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!