Sorun Şiiri - Tunahan Gültepe

Yaz oldu bana kış
Hem de kara kış
Kanımın akışı bozdu beyaz karda huzuru
Hüzün damarımdan boşanırken şırıl şırıl
Ne şiirler aktı canımdan öteye
Kış ama nasıl kış;
Kara kış.

Sor bana Murat ağabey,
Yaşamak ne yorucu şey bilirsin
Başın duvarda soluk almak
Gün gelmesin ki kafanda beton
Ayağında metal zincir
Düşmesin diye taşıdığın kalbini
En yanındaki düşürür

Ellerimi çözün pis Azrail,
Bugün ölmeye niyetli değilim
Doğurmalıyım bugün
Kundağına acı mı acı bir duygu

Gözlerimi çöz pis Azrail
Takıldı kaldı taşlandığım anıya
Sök kalbimi çıkar ya da bırak yakamı
Senin ustalığınla
O gırtlak öyle sıkmakla bükülmez.

Yakamı bırak çocukluğum
Seni öldürmek zorunda kalacağım
Ölmene kıyamam ama gırtlağı iyi sıkarım
Gün gelir ağlarsan yanımda; çocukluğum
Sana siyanürden elma şekeri ısmarlarım

Ersin ağabey sen sor.
Afrikada Tanrıya inanan var mı?
Var Ersin ağabey.
Sözü gelmişken soralım
Bizim sokaklarda aç yatan var mı?
Yaşamın içinde boğulurken biz
Ölümün içinde yaşayan o insanlar;
Sokaklarla sevişmenin günah olduğunu düşünür mü?
Kaldırım taşlarına elveda.
Sokak beni terk etti

Sorularım yok, sorunlarım kadar var.
Kafamda deli taylar, raylarda trenler
Trenlerde insanlar, insanlığını terk etmiş
Bir bencillik giymiş bir de şapka takmış
Elinde çay poşeti
Vicdanını yatıştırırlar, bir kap yemek koymayla köpeğe
Köpek değilim, onlar insan değil.
Vicdanınız kırılsın e mi.

Yasak değil ağabeyler
Gökyüzünden acı toplamak
Adem Elma'sı değil bu
Tanrı yazmaz günah.