Yaşanmışla yaşanmamışlık ortasında
Pişmanlıklar içerisinde
Umutların bir umutsuzluk denizine döküldüğü
Sen…
Hala orada mısın?
Ama neden?
Artık çok geç olduğunu bile bile yaşamak…
Yaşanmak ve yaşlanmak
Bir çiçek daha doğacak kalbine ve ben yine yok olacağım
Taki o çiçekte senin yüzünü soldurana kadar
O çiçek solunca ben açacağım yine
Neden ki?
Ben hiç solamadım mı yüreğinde
Yoksa her sığındığında eskisi gibi sıcak ve sakin miyim?
Sorun sende mi bende mi
Yoksa “biz”i bir türlü ayıramayanlarda mı….
Kayıt Tarihi : 26.1.2010 09:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)