Sorumsuzluğum, Şiiri - Mehmet Çoban

Yaşamın doğasında
Doğar yaşarım
Her insan gibi

Ve her insan gibi
Bebeklik, çocukluk
Delikanlılığım vardır
Hayatı kavrayışım vardır

Tarih bana öğretir
Kendini tarihe yazdıranları

Kimi insanlığa hizmetleriyle
Kimi insanlığa ihanetleriyle

Tarihin derinliklerinde
Kitapların dizelerinde
Bana, bize göz kırparlar
Hayatımıza anlamsızca
Sürekli geçmişten bakarlar

Ve ben
Kendime bakarım
Sıradan yaşamıma
Okurken tarihe yazılanları
Hayranlıkla okurum onları

Ama hiç düşünmem
Tanrı onlara da benim gibi
Aynı şansı vermiş hayatlarında
Ve onlarda doğmuşlar yaşama
Bebeklik, çocukluk, delikanlılık
Sonra hayatta var olma kavgasında
Akıllarını, inançlarını koymuşlar
Bütün varlıklarıyla insanlığa

Ve ben,
Onları yâd edip dururken
İyilerine hayranlık duyarken
Kötülerine öfkeler kusarken
Hayat geçip gider ömürden

Ve ben,
Geçen hayat içinde
Yaşarken silikçesine
Gerçekler bana güler
Sürekli sinsice

Sanki içten içe,
Fısıldarlar bana gerçeği
Bedavaya harcadığım bedeli

Ey insan,

Hayranlık duyduklarında ne var?
Doğdular, yaşadılar ve kayboldular
Akıllarını, bilgilerini coşkularını
Hayatlarına, insanlığa adadılar! ..

Ya sen ne yaptın?

Hayranlıklarından başın döndü
Öfkelerinden sevgilerin öldü

Ve sen,

Başı dönmüş ortada şaşkın
Yok, onlar gibi hayata bakışın

Onlar gibi,

Aklını kullanmada yoksun
Sorumluluklarını üstlenmede yoksun
Hayatta var olma kavgasında yoksun

Gerçeklerin yalanlarla örtülü
Hayatın varlığın yalanlarla süslü

Unutma ki,

Hayranlık duyduğun her insan
Sana verilen şanslarını yaşayan

Sense, şanslarını doğru kullanmayansın
Sadece dünyada lüzumsuz oyalanansın

Diye haykırıyor gerçekler
Hadi be diyor, yalan sözler

Anladım ki,

Tarihin aydınlığı beni oyaladı
Sorumsuzluğum karanlıkta bıraktı

27.08.2006-İzmir