Sorulmaz mı? Şiiri - Osman Aközel

Sorulmaz mı

Ruhumu, kimsesizlik işgal etti küçükken,
Tenim dertten yoğruldu, şikâyetim felekten.
Ölümü çağrırım, hiç ses yok azrailden,
Tesellimiz mektuptur, o da gelmiyor evden.

Üzgünlüğüm eksilmez Sıvas asker kampında,
Tesellim mektuplardı o da kaldı yarıda,
Zehirin en keskini, şerbet olur yanımda,
Tüm dostlar, akrabalar, yara oldu bağrımda.

Günlerimi süsleyen düşüncelerim oldu,
Acı hatıralar anarak, gözlerim doldu,
Herkese gülen yüzüm, yapraklar gibi soldu,
Herkesten umut kestim, Osman zaten yoruldu.

Osman Aközel