Sorulara İsimsiz Şiirler Şiiri - Yahya Oğuz

İnfaz edeyim her gün onları,
Uslanmadan dönüp durdular.
Bir cin mi sığındı orada,
Yoksa benim mi bu kahrolası
Sorular, sorular, sorular…

Anlaşılan kadar bildiğim,
Anlatılmayan kadar boşluk.
Bir kuyu var indiğim,
En muamma şey yokluk.
Susuz kalmamalı hayaller bile
Ve de görülmemiş düşler.
Saatler hiç durmamalı,
Bir hicran vakti, ansızın
Belirmeli karşımda görülmeyen şeffaflık.

Her yüzün bir dost aynası var,
Konuşmak için en huzurlu yere,
Sadece kendime dönmeliyim.
Zaten ilk günahı zelle addedecek
Bir günah işledim.
Korkum, ateşi tanıyacak kelimeler.
Gümrah bir ırmaktım,
Suskun dağlara tosladım.
Aşındırdım, dipsizdi var-lık
Tükendim, dağ yanaşmadı izaha.
Yöneldim can soğursam diye katreden
Uzakta, okyanusun tuzu göründü,
Sapkın kelimelerim kaçıştı duvarlarıma.
Hırçınım, idrakim yontulmadan
Bir not düşmeliyim zamana.
Çünkü gittikçe bükülüyor Kehkeşan.
Varsa, fışkıracak içimdeki deniz,
Artık zerrede yaşamayı bilmeliyim.

İsimsiz kalmalı bütün şiirler,
Çözümsüz kalan tüm düğümler gibi.
Nafile okunmuş tüm kitapların hıncına,
Saklanmış bütün bilgilere inat,
Sadece bulanmış kelimeler yutmalı varak.

İsimsiz kalmalı bütün şiirler,
Karalama kalmalı tüm yazılar.
Beynimin tüm uçları
Ve kalbimin tüm acısıyla
Çatlarcasına sadece düşünmeli.
Bir ışık taşımalı nahif bedenimi;
Az ötede,
Zamanın ucuna bir yol örmeliyim.
Duymalıyım kavramlarımı,
Tohum gibi düşmeliyim toprağa,
Ruhum yaşarken ölmeli.

Yazılacak ne çok şey var hayata dair…
Ama çengelin ilişmediği bir cümle kurmak
Ne ‘siz bir fikir sunmak…
Ne yapsam, nasıl etsem?
Yutabilirim bütün zehirli elmaları, sadece
Bana ruhu çözecek bir dimağ gerek.
Aklım ne ki?
Anlatılan kadar bildiğim,
Anlaşılmayan kadar sorular…