Sorular ve Sessizlik Şiiri - Nidal Sis

Gecenin şu vakti oturmuş düşünüyorum,
Şiir yazdığımı zannederek bir şeyler karalıyorum.
Ne zaman mutlu olacağım diye soruyorum her gün.
Cevap "hiçbir zaman" ise, neden hâlâ yaşıyorum?
Cevap "elbet bir gün" ise, neden o ışığı göremiyorum?

Benim de sevgilim olacak mı mesela?
Sıcacık bir yuvamız, huzur kokan bir mutfağımız...
Aspiratörün loş ışığında sohbet edebilecek miyim onunla?
Ya da bir kızım olacak mı,
Uyurken sabaha kadar sadece seyredeceğim?

Onca basit şey neden imkansız gözüküyor bana?
Neden sevmiyorum artık bu dünyayı?
Ne kariyer, ne para, ne de mal mülk...
Onlardan daha kıymetlisini istiyorum, biliyorum:
Bir tutam huzur...

Hayal kurmaktan korkmuyorum.
Hayaller, harekete geçince anlamlı, sanırım bunu bilmiyorum.
Gittikçe ağırlaşan bulutlar taşıyorum tepemde.
Beynimin içindeki sis hiç dağılmayacak mı?
Aklımı yitirmeme az kaldı, hissediyorum.

Sorduğum her soruda içimdeki pisliği kusuyorum.
İnanmayacağım cevaplar arıyorum.
"Bu hayatta her şey mümkün," demeyin bana.
Kendine zerre inanmayan bir adam,
Bir başkasının bu dediğine nasıl inanır, düşünün sadece.