Sorular Şiiri - Yorumlar

Hakk’ı ifâdeye çalışır hece
Sen Hâlık’sın sırrı hikmeti yüce
Kudretine ispat gündüz ve gece
Gönlüme set oldu gizli sorular

Harika dizeler,güzel gönlünüz dert görmesin.Saygılarımla...

İspat...

İspata yeltenmem Rabbimi,
Haşa…
Aşmam bilirim haddimi.
Hüda'nın Uluhiyetini değil,
Amaç;
Acizin göstermektir aczini.

Hele bak!
İspat ister,
Kıt akıllı, zavallı.
Kendince der;
Görmediği işe insan inanmamalı.

Yaratılmış akıl,
Bilemez mahiyetini yaradanının.
Çünkü Hâlık’ın mahlükudur.
Eseridir, zişuur.
Hüner görmeden inanmaktır, yaradana.
“Eser Hüda’sını idrak edemez”
Kaidesince inanmalıdır, O’na.

Görünürde dümensiz,direksiz,
Ağırdan yürüyor bu gemi.
Aklı acze düşüren,
Derin hesaplar cetveli.
İnce dakik sırlarla gizemli,
Yedi beyza renginde,
Muhteşem kâinat tuvali.

Bu eser ki,
Sıradan kör tesadüf mü?
OL Kadiri Zülcelal’in hikmeti mi?

Madde-i esirden yaratıldı,
Arz ve semavat.
İbda ile vücuda getirildi kâinat.
Eseri inşadır O’nun, her bir mahlûkat.
Yinede diretiyor inkârda,
Aciz-bedbaht.

Küre-i arz eczanesinde barınır,
Dört yüz bin nebatat ve hayvanat.
Ve her biri O’na zikirle eder itaat.
Her birinden ve her hareketlerinden,
Her zaman haberdardır El-Mukit.

Bu küre-i arzdan,
Ve,
Güneştende büyük devasa galaksileri,
Bir anda yutuyor,
Sonsuz çekim kuvvetindeki karadelikler.

Düşün Dünyayı...desteksiz yörüngede.
Bir milim yaklaşsa, Kaynayacak beyinler.
Uzaklaşsa bir milim, Donacak tüm ehiller.

Bak hele! (Yine de inanmaz)
İspat ister,
Kıt akıllı, zavallı.
Kendince der;
Görmediği işe insan inanmamalı.

Öyle bir düzen,
Bir nizam ki, intizam.
Göremiyorsan bunu,
Yok sende akıl izan.
Leş gibi müteaffin,
Edna, basit ve habissin.
Her gün yerin bir batak.
Kör sıçan gibisin.
Eşeledikçe;
Kendi başına atarsın toprak.

Nasıl ki, Kur’an-ı Kerim Kelamullah ise,
Cenabı Hakk’ın varlığında düşemezsin yeise.

Atomdan, insana, Hücreden, galaksiye,
Her varlıkta bir gaye, Bir fayda, bir maksat.
İmzası var her zerrede, bir sanattır, kainat.
Allah birdir
Her şey Onun varlığına eder delalet,
Bundan ötesi malayani, detay ve teferruat.

O ispata muhtaç değil.
Yinede muhtaçtır dersen,
Şöyle bir üstüne eğil,
Ahseni takvimi görsen.

Sanma ki kendimi adamdan saydım güya…
Rabbimi ispat etmekten ederim haya.

(05 OCAK 2009)

Şükrü Aktaş