Ana kumru günlerce ayrılmadı yuvadan…
Sabırla beklediği yumurtası düşünce yere,
Bitmek bilmedi kendini suçlayarak çektiği azap.
Özenip de kaybedince sızlar mı vicdan?
Boynu bükük öksüz bir çocuğun bakışlarından;
Süzülürdü kimsesiz kalbinin derinliklerine,
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta