Sorulan Şiiri - Ömer Faruk Çakır

“Gece
Kahpe gece!
Geldim yine karanlığına
işte seninim gene
çırılçıplak
ve acıyan yanlarımla”

Sözlerim var
fikrimden sıyrılıp dudaklarımdan çıksalar
çıkamazlar
düşünceler set olur sözlerimin önüne
gözlerim donuk konuşamazlar

Sözlerim soğuk
sözlerimde serin bahar ruzgarlari da yok
bi konuşsam
konuşmasam
bildiğin sözler bunlar

Gönlümde
'sebep belirtmeyen' huzursuzluklar
sarıyor günümü öylesi umarsız,
yüreğim avuçlarında
birleştir ellerini
can perişan, can biçare

Nefesimi salsam
ruhumda beraber çıkacak bedenimden
hep bir kaygı,
yaşanmamış ama yaşanması olası hüzünlerim var
burukluğu şimdiden hissediliyor yürekte

Oysa yürekte umutlarım vardı kaygılardan çok,
iyimserlik vardı karamsarlıktan çok
belki bu yüzden anlamlandıramıyordum huzursuzluğumu..

Bilmiyormuşum gibi davrandım hayatı,
sanki daha önce hiç karşılaşmamışçasına
bir saflık içerisinde..
ama yutmadı işte hayat bu tavrımı!

Ben! dedi, ben seni tanıyorum..
biliyorum! dedi sen şairsin,
şairin yüreğinden gam eksik olur mu?
sen! dedi, sen mutluluk istiyorsun
mutlu şair olur mu?

İçimde iyimserlik ölüyor ve hayat
cesetleri tepeleyerek ilerliyor kalbimin içlerine..
ağır kayıplarla direniş sürüyor,
galibiyet çok uzak biliyorum.
biliyorum hayat,
şairliği koyacak birkez daha yüreğime
ve soracak birkez daha aynı soruyu
mutlu şair olur mu?