Soru(n)lar Şiiri - İhsan Sezer Oğuzhan

Bilmediğim bir karanlığın koynundayım bu gece,
Cümleler çok kolay çıkıyor dilimden,
Ardını düşünmeden konuşuyorum,
Gün gelir pişman olursam eğer?

Bir kedinin ayak sesleri bu denli inler mi sokakta?
Bir karga mesaiye bu kadar erken başlar mı?
Ufuk çizgisindeki o rahmet bu vakit hangi tepeden aşikâr olur?
Gün gelir bunları düşünemezsem eğer?

Güneşin ilk ışıkları sırtıma vuruyor,
Bu yük bugün sırtımı ağrıtıyor,
Öksürük nöbetlerinin takip ettiği bir sabah bana ölümü anlatıyor,
Gün gelir canımın acısını duymazsam eğer?

Ayaklarım yine kabristana seyrediyor.
Bir mezar taşı yine dostum oluyor.
Kabrin içindekiler mi ölü, yoksa bizler mi?
Gün gelir bilmeden ölürsem eğer?

Kızın biri taze bırakmış gözyaşlarını babasının mezarına,
Bir yavrucak toprağı henüz soğumayan annesinin yanından gidememiş.
Burada fikir çatışmaları yok, yalnızca hakikat konuşuyor.
Gün gelir bu hakikati unutursam eğer?

Uzaklarda bir yer ister gönlüm, bir tenha.
Lakırdı geveleyen insanlardan uzak tenhalar,
Yaşlı bir çam ağacının gölgesi belki.
Gün gelir tüm yeşiller kurursa eğer?

Ve sabâ... Defterimin sayfalarını okşarken,
Ve çocuk... Kırlarda pür-heyecan koşarken,
Ve ben... Tek bildiğim iş ile acizane meşgulken,
Gün gelir arzumu kaybedersem eğer?