Düşüncelerin çıkmaz labirentlerindeyim.
Şüpheli adımlarla ilerlemekteyim.
Bir soru işareti çıkar karşıma ve takılırım kancasına.
Sonra da ünlem beliriverir yanımda.
İrkilirim, umursamazmış gibi yapıp ilerlerim.
Her ne kadar noktayı koymak istesemde.
Çift nokta koyar devam ederim yola.
İşte aşkta böyle bir şey.
Noktayı ararken virgüle hasret kalmak gibi.
Aşk ne akıl işi ne de yürek işi.
Aşk sadece cesaret işi.
Neden mi?
Korkarak sevdin mi sen hiç.
Ellerinin titremesini boşver...
Yüreğin titredimi hiç gözgöze geldiğinde.
Kas katı buz tuttumu bedenin.
Son nefesini aldığını hissettin mi.
Meğer hançeriymiş gözleri.
O öldürdü ama ben ölmedim.
İşte aşk böyle bişe.
Öldükten sonra yaşamak gibi.
Kayıt Tarihi : 30.12.2014 18:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Ozan Vural](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/30/soru-isareti-50.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!