Kumsalda oynayan çocukları
Görmüşsündür sanırım.
Belki kendin bile oynamışsındır.
Kumdan kaleler yaparlar,
Şatolar kurarlar surlar içine.
Köprüler kurup, altlarından sular geçirirler.
Nasıl da özen gösterirler ona.
İstersen git de, kenarına bir dokunuver.
Kıyameti koparırlar.
Ama bazen dalgalar birazını yıkar.
Fakat ona kızmazlar, ağlamazlar.
Hemen onarırlar yıkılan yeri.
Büyüyünce de oyuncakları olur elbette,
Çocukluktaki kumdan kaleleri gibi.
Ama, bu defa sahicileri olur, yaşı gereği.
Onlara da bir başkası dokunmayagörsün! !
Kıyameti koparırlar, çocukluktaki gibi.
Dalgalar zarar verdiğinde oyuncaklarına,
Yani doğanın yasaları ve yaşamın cilveleri,
Ona da kızarlar bu defa.
Çocukluktaki gibi kabullenmezler.
Yine kıyameti koparırlar.
Hani büyümüşlerdi?
26.1.1998-Saat:00.45
Abdurrahman ÖzdemirKayıt Tarihi : 6.12.2006 19:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Oyun
Hayata erken vakıf çocuklar
Çabucak kopup da sokaklardan
Topaç, çelik çomak
Envai yaramazlıktan
Karışınca kara oyunlarına hayatın
Kaybederler kalplerindeki tarifsiz sâfiyyeti
Hayat oyun diyenler
Haklı mı sizce
Çocuklar doğrudur
Oyunla girerler hayat dehlizine
Kendileri gibi sevimli
Küçücük oyunlarla
Oysa
Büyüktür oyunları büyüklerin
Tıpkı kendileri gibi
Bir oyun biter
Diğeri başlar
Kimi kaybeder
Kazanır kimi
Çocuklar önemsemez sonucu
Ama büyükler
Son oyunlarıdır sanki
Ölümden önceki
Salim Kanat
TÜM YORUMLAR (1)