Umutlara yağmur yağarken,
Sevgilere şimsekler çakarken,
Gecelerin karanlıklarında
Özlemle tanışıp,
Sen, hiç ağlayan ananın göz yaşlarında
Kendini buldun mu?
Bulutlar üzerinde uçarken
Güneşle selamlaşarak.
İnsanlığın geleceği sevdasına
Karanlığa bir mum yakarak,
Sen hiç gökkuşağının renklerinde
Kendini buldun mu?
Kini, nefreti tanımayarak
Sevgiye kucak açatak
Denizler ötesini yakınlaştırıp
Barışa ışık yakarak,
Sen hiç zeytin dalında
Kendini buldun mu?
Acıları bal ederek
Yüksekleri yol ederek
Sevgiyle el ele tutuşup
Özgürlüğü hak bilerek,
Sen hiç güvercin kanadında
Kendini buldun mu?
Kayıt Tarihi : 21.11.2006 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel şeyler söylüyorsun, şiire ve insana bakışın çok güzel...
Ancak şiirinde kendi sesin okuduğun ozanlardan gelen esintilerin sesleri arasında biraz güç duyuluyor gibi.....
Kendi özgün sesini daha güçlü yükseltsen, etkilenmelerden sıyrılabilsen kim bilir ne hoş şiirler çınlayacak kulaklarımızda...
http://aziyacamur.sitemynet.com/Edebiyat
http://www.blogcu.com/emeginsanati
TÜM YORUMLAR (1)