Sormuyorum Şiiri - Cumali Erkut

Neden kötü hisseder insan.
Çocuklara her şeyi anlatmak zorunda mıyız.
Ben çok küçükken mi duydum her şeyi.
Peki duymak yaşamak mıdır.
Nasıl aşılır zorluklar, bilmemek ayıp mıdır. Duramadığın zaman yürümeye çalışmak acı verir mi insana.
Bu kadar ağır mı bu yük, yoksa ben mi güçsüzüm.
İki akıl bir kalbi nasıl yenemez.
Durmaya çalışsam düşer miyim. Yürüsem batar mı ayağıma dikenler.
Ben ne yapmak istiyorum.
Onu kendim kadar düşünüyor muyum.
Ben acaba kendimi düşünüyor muyum.
Sahi ben kendimi tanıyor muyum.
Kimim ben ve Ne istiyorum.
Bilmemek cahil olmak mı. Ama cahillik bu kadar zor olmamalı.
Yaptıklarım ve istediklerim arasındaki uçurum. Düşmüyorum. Savruluyorum, çok korkuyorum ama tutunamıyorum.
Aşağıyı göremiyorum. Yukarı bakacak gözlerim yok.
Kadere pay bırakmıyorum. Tüm boşlukları dolduracak güç elimde sanki.
Ve beni en çok bu farkındalık yoruyor. Bilmeseymişim bazı şeyleri. O zaman mutlu olur muydum.
Sofra bu kadar zenginken dilimi yaktım.
Suçu dilime attım. Suç dilimde mi,
Yoksa sıcak mıydı sahiden yaşadıklarım.
Oturmasam tadar mıydım.
Kalkmak istiyorum ben. Müsaade var mı.