Sormuyorsun Sen Şiiri - Muhittin Alaca

Ömür geldi geçti, halen peşinden,
Koşuyorum Leyla’m, durmuyorsun sen!
Neler çektim gurbet elin kışından?
Üşüyorum elam, sarmıyorsun sen!

Sayıklar dururum, her an ismini,
Mümkün mü unutmak, narin cismini?
Avucumda solmuş, şirin resmini,
Taşıyorum hâlim, sormuyorsun sen!

Hasretlik yıllardır, büktü boynumu,
Benim de Mecnun’la, yazgım aynı mı?
Çaresi var mıdır? diye beynimi,
Deşiyorum milim, yormuyorsun sen!

Gideli cemreler, düştü kaç kere,
Papatyalar açtı, çağladı dere,
Derbeder gezerken, yığılıp yere;
Düşüyorum belam, görmüyorsun sen!

Eririm günbe gün, bak dirhem dirhem,
Yüreğim yanıyor, bir tas su, ver hem,
Onulmaz yarama, birazcık merhem;
Kaşıyorum elin, sürmüyorsun sen!

Sensiz bağım viran, ıssız bir vaha,
Gel tutsak nefesim, ersin felaha,
Kokunu duydukça, ölmem az daha;
Yaşıyorum gülüm, dermiyorsun sen!

Diyorum ki yeter, artık durulur,
Saatler vuslata, tik tak kurulur,
Elbet bir gün kapım, tık tık vurulur;
Şaşıyorum zalim, vurmuyorsun sen!

25.02.2024
Muhittin Alaca