Yol Verin Dağlar Şiiri - Midayet Kara

Yol vermez dağlar, gideyim yâre
Yoktur derdime, başka bir çare
Adres ver gelem, dediğin yere
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Oturmuş o yar, mektup okuyor
Yar ciğerime, hançer sokuyor
Ayrılık benim, canım sıkıyor
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Kaderim kötü, ceza verdiler
Aşk yüreğinde, ölmez dediler
Ne yaptımsa ben, kötü bildiler
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Sıla uzaktır, yol vermez dağlar
Ayrıyım yardan, yüreğim yanar
Değme yarama, ciğerim kanar
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Deyin dostlarım, neler oluyor
Bak cümle âlem, bize gülüyor
Yaralı kalbim, derman arıyor
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Yaralı kalbin, dermanı sende
Bu can çıkmıyor, hala bedende
Yürüyecek hal, kalmadı bende
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Yaktın beni, insafın yok hanım
Kessen boğazım, akmıyor kanım
Merhem yok deme, sıkılır canım
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Yol verin bana, ey yüce dağlar
Her gören benim, halime ağlar
Yârin hasreti, ciğerim dağlar
Yol verin dağlar, gideyim yâre

Midayet’im yazma, artık yeter
İnan ayrılık, ölümden beter
Dertlerin bir gün, gelirde biter
Yol verin dağlar, gideyim yâre
(0243) Mayıs 1983