Sormayın beyler. Şiiri - İmam Sürensoy

sormayın beyler

sormayın beyler benim büyüktür derdim.
dost bildiklerime ben sırrımı verdim.
mürşit bilip yollarına ben postumu serdim.
... yinede anlatmdım insanlara ben beni.

insan olmaktır insanlığın gereği.
hlle ile doldurmayacaksın rafı tereği.
şeytana büründürme o temiz meleği.
anlatmadım insanlara ben bunu.

namaz niyaz cem ile insan olunmaz.
insanlık cevheri her kuldan bulunmaz.
parayla pul ile insanlık satın alınmaz.
nice insanlara anlatamdımben bunu.

dağlarda isyan ettim destanlar yazdım.
dost girmesin diye o mezarı kendime kazdım.
insanlar elinden ben kırık bir sazdım
dinletemedim ben insanlar ben beni.

varlığımı verince benim canımı aldılar.
güzellikler içinden beni acılara saldılar.
gönül sarayımı gasp edip orda kaldılar.
la mekan kaldığımı anlatamadım ben bunu.

canan dediklerim hep soysuz çıktılar.
ataşlara atıp beni cayır cayır yaktılar.
zehirli hançeri teker teker sineme çaktılar.
canan dediklerimi tartamadım ben bana

her şeyin bitince hiçdostun kalmıyor.
o dost dediğim beni konağına almıyor.
çok görerek allahın bir selamını salmıyor.
imamım dostkareını seçemedin sen sana.