Kapılar gıcırtlılarla açıldı, gün sökmesinde,
Gömleğide giydirildi, şakırtılı şakımalarla,
Zincirleride sesli kavgalı, döğüşkendi,
Sakallarıda uzamış, avurtları çöküktü...
Donuk sabit bakışlarla yürürken dikti,
Takatsiz yorgun ama göstermiyordu,
Kızgın, affetmeyen ters bakışlı kavga adamıydı,
Sehpaya ilerledi, dik dururken yüreği çökük...
Ve işte o an sehpadaydı, altında bir tabure,
Tekmeyi kendi atacaktı, son bir bakışla,
Kararı vermişti günler öncesinden kararlı,
Bir ses duyuldu: SON SÖZÜN NEDİR? ? ?
Dinlenmemiştim oysa: Bir hayat boyu,
Kavgacı, geçimsiz sekter heriftim hep,
Beklemiştim; dinleyin hele bir yüreğimi,
Ve kimse SON SÖZÜN NEDİR? dememişti...
Bayram KARAALİ
01.02.2002
Kayıt Tarihi : 8.3.2002 03:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!