Sormadım Seni Daha Şiiri - Rayzan Tan

Sormadım seni daha.
İçimde sakladım her adımını, beni öptüğün ilk anı, ilk heyecanı…
Sanki bir gülüşünle başlayan o yaz akşamını, hâlâ içimde taşıyorum; üşümesin diye, kırılmasın diye susuyorum.
Çünkü sorsam, yine yollarına düşeceğim,
yine bir çocuğun annesini arayışı gibi gözlerini arayacağım.

Canımı yakacak yüreğinin sıcaklığı.
İçimde, seninle oluşmuş hendeklere adım atsam batıyorum, kaçsam dönüyorum…
Ve biliyorum, sana yine sarıldığımda,
kendime yine veda edeceğim.

Toprağa karışırsa gözyaşlarım,
sen filizleneceksin yine,
ben sana bir hayat vereceğim,
ama dallarımdan bir “ben” daha koparmana artık izin vermeyeceğ…
Bak, toparlayamıyorum, tamamlayamıyorum bile cümlelerimi…

Ben böyle değildim.
Kalbimin var olma cehennemini yaşıyorum şimdi.
Alevlerin adınla çağırdığı o boşlukta…
Hâlâ seni yaşıyorum.

Ve korkuyorum…
Bir gün biri çıkıp da
“Turuncu bir adamla, mor seven bir kadının hikayesini anlatıyor bu gözler,” der diye…
Korkuyorum…
Çünkü hâlâ her renkte seni görüyorum.