Sormadığımı Bil Şiiri - Vuslat Aktepe

Sen
Kapatıp giderken tabutunun kapağını
Ölüme bile usulca dikilmişti nefesin
Siluetlerinin korkaklığı bir yana
Belagat usulü idi ülkemde sevda

Sormadım sanma
Sormadığımı bil
Çünkü bu yalan yalnız yalancıda yaşar
Çünkü demişti mavi gözlü çocuk
Hani kasketli cesur oğlan
Gerçekler
Hem de en yalın biçimde
Yalnız senin yanındadır

Uzaklardan bir nefes eserken uçurtman
Renkli
Sade
Biraz da cesur gölgeler iliştirilmiş sesi
En çok da o sesi
Korkutur karanlığın kalpten vuruşlarını
Beden ne anlam taşır ki
Çıkıp dövüşmekten gayrı
Hangi güzellik gerçekten güzel kalabilir
Zamanın sonsuz aynasında
Dövüşenlerin hikâyelerinden başka

Sen kapatırken tabutunun
O esmer
O alıp götüren
O gökyüzü
O mavi
O çocuk kapağını
Şafağın
Gökyüzüne asılı kaldı yıldızı
Sormayanların evreninde
Soranın başı varmaz ki secdeye
Gözlerin çatallaşacak ya
Yinede bil istedim
Sen ölürken cellât ellerde
Ve bedenin yanık kokuları arasında
Yoldaşların dağlarda
Halkın
Sokak
Sokak
Meydanlarda
Sen ölürken hem de kurtlanmış
Kancalanmış bedeninle
Üstelik cellât kahkahaları ardında
Kurşun
Kurşun
Siper
Siper
Dövüşmekte güneş
Karanlığın burçları önünde
Ve sevda
Belki de yalnızca o kan kokan siperlerde
Artık sevdaydı
Hem de suskun
Usul bir gülücük
Bir tebessüm ışığında

Sen ölürken ülkemde
Siluetlerin cesur dalgaları
Silip süpürdü belagat-ı
Kapanırken tabutun
Selam yolladı sevdam
Sarı
Sapsarı bir yıldızın ışığında
Yani
Sormadım sanma
Sormadığımı bil…