Açtım kapıları
Sonuna kadar.
Sağırım ben
Kapıma,vurmadan gir.
Döktüm umutlarımı
Yaşam yolunda
Halin nedir diye
Sormadan gel.
Düşen bir yaprak gibi
Savrulur bedenim.
Taşımıyor ayaklarım
Halsizim,bitkinim.
Yoldaş oldu bana
Yastığım,yorganım
Dogmayan güneşimde.
Sokul yanıma
Arzularıma,çare bul da gel.
Yağsa da yağmur
Yeşermez sararan yapraklar.
Umudum...
Eksem de,çıkmaz bahara.
Açmaz sevda çiçekleri
Gelmez geriye geçen yıllarım.
Sonundayız ömrün...
Geleceksen
Gel artık.
Haziran 2007-Adana
Mustafa YiğitKayıt Tarihi : 23.6.2007 15:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Koca bir hayatın sonunda,yaşamaktan zevk almayan,hayalleri kırık,umudları tükenmiş,çaresiz,yapayalnız bir kişinin isyanları,yakarışları,son beklentisi...
![Mustafa Yiğit](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/23/sormadan-gel.jpg)
saygılarımla
tam puan + ant.
akıcı, uyumlu dizelerle güzel aktarılmış
kutlarım
Sevgiyle kalın
namık cem
TÜM YORUMLAR (113)