Sorma Yüzümü Şiiri - Mevlüde Bulat 2

Daha hayat hikayeni anlatacaktın bana.
Kirlenecekti yüzüm daha..
Anlattıklarınla birleşip,
Bütün yaşanmışlıklarla,
Çizgi oluşturacaktı alnıma.
Sen oturdun,
Yüzümü sordun bana!
Ben şimdi nasıl anlatayım sana?
Her ile hiç arasında kalmış,
Vücudumun parçası olan yüzümü sana.
Dokunma!
Dokunma diyorum.
Dokundukça ağırlaşııyor,
Derinleşiyor çizgilerim.
Dokunma diyorum.
Şefkate alışkın değil bedenim.
Ürperen tüylerim bile korkutur beni.
Okşanan saçlarım bile ağlatır beni.

İyisi mi ben her zamanki görevimi yapayım.
Sen hayat hikâyeni, acılarını anlat bana.
Ben dinleyeyim.
Sen hiç sormamış ol bana yüzümü.
Ben de hiç hatırlamamış olayım yüzümü!