Sorma söyleyemem, halimi aşikar eyleyemem!

Beklerim hiç kuşkusuz vahti ahirimi
Sükuta muhtaç kalan melalin nasibini, uhteleşen hicrani kederimi
Hareket ve kuvvetin yeganesi olan sahibimi, gönül figanımdan aşka hasretimi
Neye yarayacak, laf kelamın vecdiyle ne vakit sevdalaşacak, ruhum korkmayacak

Niye yangınlardayım, içimi sızlatan ahın elindeyim
Sabra müdrik olan, çilede hakikatin feyzini tadan, lamekan olup pervanece çoşan
Sineme hüznün hazzıyla bir anlam katan ve mavera için kalbimi aşkla ferahlatan
Esaret altında umutla ruhuna bir lahza ile sevdanın o feragatını tahtını hatırlatan

Aşka düştüm can-u dil müft-i civanan oldu
Hep sabır yüreğimde bin hüzün ile taht kurarak bahtıma müptelay-ı nazar oldu
Hazan sanki ruhumda manay-ı lal oldu, dil hali şehretymekten niye perişan oldu
Kah akşam temaşamda hicranla şad oldu, kah seher vahti hilali anber gibi koktu

Neyleyim ki nazarlarım halimi zerketmez
Yüzüm hiç gülmez, bir tebessüm olsun şevk ihsan ederek bahtıma nasibi şehretmez
Vakit müddetlidir düşünmek ihsas-ı reydir fikretmek akıl ve idrak bir için vesiledir
Ruhumdan tebarüz eden ne varsa, azim ile sabretmek manayı vuslatsa aşka eşiktir

İnsan nefsi ve hevayı heves vuzuhunda telakkidir
Ömür yumağında manalaşıp hak ve hakikatin banisinde kalmayınca zafiyettir
Kalbi yürek mesabesindedir, aklı mukallit kabilindendir, iradesi o vakit nefsedir
Aşk; gül-i nihalden bir esindir, feraset kalbi inşirah için söyle neyi baklemektedir