Sorma Sevgili Şiiri - Serhat Karadumanli

İlk çağlardan kopup gelen bir fırtınayım
Denizlerin köpüklerinden aldım gözyaşlarımı
O sebebten tadı tuzludur.
Yaralı bir kırlangıç gibi çırpınarak
Anlamını arayan kelimeler asılmış kaşlarıma
Ve gülüşümde çıplak kovan tadı...
Cenk meydanlarında patlamaya hazırlanan hırs
Ve şimşeklerin ürkütücü alazı yüreğimde...
Sorma sevgili
Sorma nereden ve nasıl geldiğimi bana
Hangi çatışmalardan kaldığını
Gözbebeklerimdeki kanlı şafakların
Vücudumdaki yara izlerinin...
Sorma sevgili
Sorma kirpiklerime asılan buz saçaklarını.
Biliyorum mevsim yaz, aylardan temmuz
Güneş tüm cazibesiyle ışıldarken
Tüylerim diken diken olmuş, ürperiyorum tenhalığımdan.
....-biliyorum adım atacak yer yok etrafımdaki kalabalıktan
ama volya atıyor içimde acılar
yıkılmış viraneye dönmüş saraylarımın arasında-
Sorma sevgili
Sorma neden ve nasıl yıkıldığını mihrabımın
Ürkek bir çocuk gibi sessiz bir köşeye sinişimi
Saatlerce volya atışımı kadim bir mahpus gibi.
Anlamışsındır, anlamalısın ruhumdaki abislerden
Bir tek sana izin verdim, bir tek sen görebilirsin
Dibe vurmuş batıklarımın küplerinde saklı olanları...

(2005 Avrupa)