Sorma neden… Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Neden?
Sadece neden…
Senin belki de hiç yaşamadıklarını,
Ben çoktan unutmuştum.
Yıllardır dokunulmamıştı,
Üzeri tozlu, karanlık ve…
Ve sadece bana aitti.
…
Neden?
Sadece neden…
Anlayamadan, bilmeden, sebepsizce,
Belki de hiç düşünmemiş,
Düşünememişken.
Omuzlarında yükünü bile unutmuşken aşkın,
İstemiş ama ulaşamamışken,
Onunla yaşayıp, onunla ölmüşken
Ve, ve her şey bitmişken.
Ne yani?
Yukarıdakinin lütfu mu bu?
Hadi canım sende inanmıyorum,
Yada inanamıyorum.
Ben bir kere öldüm,
Sadece bir kere…
Bir daha ölmek istemiyorum.
Belki,
Belki de ölümün üstüne üstüne gidiyorum…
…
Çok güzeldi çok! ...
Hiç pişman olmadım, yine de olmam,
Pişman olduklarım yaşayamadıklarım.
Hiç korkmadım, yine de korkmam,
Korktuklarım yaşatacaklarım.
Hiç gülmedim, yine de gülmem,
Aşk kimi güldürmüş ki? ....
Hiç dönmedim, yine de dönmem,
Biliyor musun?
Hiç sormadım, yine de sormam,
Giderim ardından,
Neden diye sormadan, sebep aramadan,
Sadece yaşayabilmek, tadabilmek için.
Ne de olsa girmiş bir kere kanımıza,
Almışım bir kere tadını,
Bırakılmışım kaç kere yüzüstü.
Her ne kadar yıllar da geçse üstünden,
Her ne kadar kaç gecem sabah olmamışsa da,
Aklım unutmuş, bedenim hissizleşmişse de,
Olmuyor yapamıyorum.
…

Neden?
Sadece neden?
Neden ben,
Ben benden bile geçmişken,
Erimiş bitmişken,
Tekrar uyandırmak neden?
Çok zor,
İnan ki çok zor…
Bak yine titriyor ellerim,
Görmüyor yine gözlerim,
Yüzüm zaten gülmüyor.
Bakıyorum her şey boş,
Aklım bile duruyor bazen…
…
Ben bunları bir yerden hatırlıyorum.
…
Neden?
Sadece neden…
Sorma neden…

16/05/2006