Sorma beni Şiiri - Ayşegül Bahceci

Ben ki sana varmayan yolların
hazin yolcusu.
Efkardan dağlar taşırım da off demem
Sessiz çığlıkların yılgınlığında
Bir hayalin peşinden koşar
Bir ömür yetişemem

Ben ki yüreği puslu, gözleri nemli
Yanıtsız soruların uğrak yeri
Sessiz bir iç çekiş, cevapsız çağrı,
Harcanmış bir ömür, neyin bedeli!
Hiç ah almamıştım oysa
ah da etmedim
kendimden başkasına
Yazık
eyvahlar kuşanmışım gittin gideli

Yapraklarım döküldü zamansız
meyvesiz köksüz dalsız
Ölümüne yalnız
Sen yine de sorma beni...
Küskün, suskun sözcüklerim
Gör yüreğim paramparça
Her zerrem sana vurgun
Gözlerimden dökülür
Ölgün ümitler
Düşlerim bile yorgun
En iyisi sorma beni
Sorma beni...

Ayşegül Bahçeci