Hissediyorum.
İçimde oluşan depremin yıkıntılarını
Harabeye dönmüş benliğimi, bin parçaya bölünmüş yüreğimin olduğunu
Perişan, halimden.
Hissediyorum..
İçimi kasıp kavuran, yıkıntıların acısını
Dayanmaya çalışıyorum zor da olsa olanlara
Ve ben!
Kahrediyorum acıma!
Beni yıkan, harabeye çeviren depreme.
Hissediyorum.
İçimdeki dayanılması güç, özlemlerin varlığını
Ve kahroluyorum.
Kahroluyorum, şu ömrümün sonunda
Dayanamıyorum, bana hayasızca gülenlerin hala var olmasına.
Sorma bana, sorma!
Sorma sakın, yüreğimde oluşmuş depremi
Sana anlatırsam, yüreğin kabarır ve gözlerin yaşlanır senin
Anlattırma sen, şunu bana.
Biliyorum.
Varmaya az kaldı, şu bitmez dediğim yolun sonuna
Saymaya başladım yılları gayrı ben, geri, geri.
Bunlar benim için ne’ ki, dur bakalım daha ne işler gelecek şu başıma
Vardır diye düşünüyorum, daha beteri.
25 Ağu. 16
Antalya
Kayıt Tarihi : 26.8.2016 11:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Yüksel Şanlı Er](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/26/sorma-bana-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!