Sorma Arkadaş Şiiri - Necati Keçeli

Şu gurbet ellerde çile çekmekten
Yoruldum, yorgunum sorma arkadaş
Her olur olmaza boyun bükmekten
Kırıldım, kırgınım sorma arkadaş

Kader yazmış gurbet denen yazıyı
Yaban eller de büyüttük kuzuyu
Diş, damak kalmadı döktük azıyı
Duruldum, durgunum sorma arkadaş

Düşünüp dururken sılayı sık, sık
Gençler büyüdü örf adetten yırtık
Alıp; tas, tarağı yollara çıktık
Sürüldüm, sürgünüm sorma arkadaş

Sılaya döndüm ki sıla karışık
Kimi yüz yok olmuş kimi kırışık
Ne akraba kalmış ne dost barışık
Vuruldum, vurgunum sorma arkadaş

Komşuya sordum ah çekti derinden
Kimi gözden dertli, kimi ferinden
Selam verdim gence kalkmaz yerinden
Gerildim, gereğinim sorma arkadaş

Ne hale gelmiş o küçük sılamız
Tanınmaz halde en küçük balamız
Ne ana, baba kalmış, ne halamız
Darıldım, dargınım sorma arkadaş

Hazandır mevsimler tutmaz ektiğim
Göz yaşım oldu yıllarca döktüğüm
Bir tek ben bilirim neler çektiğim
Yoruldum, yorgunum sorma arkadaş

Necati KEÇELİ
İZMİR