Sorma Şiiri - Yasemin Kurt

Sorma!
Yanlızlığın kollarında nasılım diye halimi?
Ağladığım gecelerin sayısını ben unuttum.
Duaların çıktığı ve semaya el açan yüreğimi ben avuttum.
Sorma!
Beni bu kadar mı çok sevdin diye.
Hayatımda ki tek gerçekmişsin gibi sakladığım seni,
Kimselere anlatamayıp kendimce yaşadığım seni,
Gecelerin mırıltısı içinde yaralanan kalbimin nefesini,
Sorma!
Beni nasıl yıkıp yok ettiğini.
Sorma!
Anlatacak birşey yok artık bu bedenin yüreğinde.
Soğuk bir odaya döndü bu yürek sayende.
Kabir bile sıcak kalır yanında, herşey beyhude.
Sorma!
Aşkını zehir gibi damarlarıma akıtıp gitmen değildi beni yıkan,
Sorma!
Anlatamam.