Sorma Şiiri - Mehmet Çoban 4

Oturdum bir parkta, yalnızım, gözlerim buğulu
Nedenini sorma anlatsam duyamayacak kadar uzaktasın
Senden sonra kimseyi sevemedim, gönlüm seninle dolu
Nedenini sorma, gözyaşlarımı silemeyecek kadar uzaktasın

İçimdesin hala, ateşinle yakıyorsun
Ben sensiz nefes alamıyorum sen bensiz nasıl yaşıyorsun
Yıllar geçti, bu acı geçmedi, geçmeyecek biliyorsun
Nedenini sorma sarılamayacak kadar uzaktasın

Dalıp gidiyorum, sessizleşiyorum aklıma her gelişinde
Yutkunuyorum, boğazımda düğümleniyorsun her su içişimde
Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum beni bırakıp gidişine
Nedenini sorma, omzunda ağlayamayacak kadar uzaktasın

Giderken iki damla yaş dökmüştün gözlerinden
En çok elveda yakmıştı canımı, sözlerinden
Sen gittin, uykularımda gitti gecelerimden
Nedenini sorma, öpüp uyutamayacak kadar uzaktasın